Zo veel Bornenaren hebben zo veel herinneringen aan hun jonge jaren op Maris Stella. Onder hen Anemarie Haak.
Als ik naar de ruïnes van de Maris Stella kijk, bekruipt me toch enige weemoed. Wat waren we trots op dit prachtige gebouw en hoe mooi zijn de herinneringen. Maris Stella stond voor Sterre der zee, een bijnaam voor de Heilige Maria.
In augustus 1964 sloot ik de lagere school (St. Johannes) af en maakte de overstap naar de Mulo, het Meer Uitgebreid Lager Onderwijs. De twee eerste jaren waren gevestigd in de St. Jacobusschool aan de Oude Almeloseweg en de bovenbouw op de bovenverdieping van de St. Johannesschool aan de Stationsstraat. Elk leerjaar kende een A-klas en een B-klas. Het was een meisjesschool en werd gerund door de zusters, die in het klooster naast de school woonden, in die tijd gekleed in zwarte pijen met dito kap. Zr. Adriana Marie zwaaide de scepter en had de touwtjes stevig in handen. Zo was het dragen van spijkerbroeken uit den boze! Het docententeam bestond tevens voor het grootste deel uit nonnen, zr Josephine voor Engels en zr Notburga gaf Duits. Ik herinner me ook nog zuster Augustina. Voor ieder was een bijnaam bedacht (Adje, Dotje, Zeefje, Augurk enz.). In de loop der jaren kwamen er ook leken de school binnen. Ik herinner me de heer Heyne nog, die wiskunde gaf. Algebra en meetkunde. Zijn echtgenote, juf Aarninkhof gaf aardrijkskunde. Verder hadden we Ans Nijhof voor de Duitse les, juf Schurink voor Frans en Puck Wortelboer voor rekenen en de handelsvakken. Naast onze gewone leervakken gingen we elke week een dagdeel naar de huishoudschool aan de Grotestraat om te leren naaien en koken. Die Mulomeiden moesten toch ook een huishouden kunnen runnen! Zr Antonia zal ongetwijfeld wel eens wanhopig geweest zijn over de verrichtingen van die Mulopubers!
In de vakantie het meubilair verven
In 1966 werd de nieuwe school aan de Woolderweg gebouwd. We volgden de bouw op de voet en konden het moment van verhuizing niet afwachten. Vlak voor de zomervakantie werd de school opgeleverd en kon er verhuisd worden. Iedereen hielp mee. Samen met een vriendin, Karin Grawe heb ik het voltallige meubilair van een nieuw verfje voorzien. Alles zag er weer gelikt uit en vol goede moed begonnen wij aan ons derde leerjaar. We zaten in een eigen klaslokaal en de docenten wisselden. Dat was uiteraard het perfecte moment om ongein uit te halen. Ballonnen vullen met water en door de klas gooien of elkaar de schoenen afpakken, die hetzelfde lot ondergingen en zo waren er meer “ondeugende” streken. In die tijd moesten we ook op zaterdag naar school en thuis moest er veel huiswerk gemaakt worden. De kennis werd erin gestampt! Boven het groene schoolbord hing een kastje van 40 bij 40 cm. de intercom. Belangrijke mededelingen werden door de hoofdzuster door dit apparaat ingesproken. Ze begon altijd met de woorden: “Attentie, attentie…..”
Over jongens werd niet gesproken! Vriendjes waren niet aan de orde. Stond er af en toe een groepje jongens bij het hek, dan ging de school niet uit! Zr Adriana Marie beende dan over het schoolplein en gaf de heren te verstaan dat hun aanwezigheid niet op prijs werd gesteld en dat ze onmiddellijk moesten verdwijnen! In het laatste jaar gingen we drie dagen naar de Zwanenhof in Zenderen. Bezinningsdagen werden deze genoemd. We kregen onder meer seksuele voorlichting tot grote hilariteit van de giechelende meiden. Wat was er immers mooier dan zo’n voorlichter op stang te jagen met intieme vragen, die je het schaamrood op de kaken toverde.
Alleen de scores telden
Eindexamens waren staatsexamens, een schriftelijk en een mondeling deel dat elders in de provincie afgelegd werd. We hadden veertien vakken, met de keus om wiskunde te laten vallen of de handelsvakken. Dat scheelde in het examen. De genoemde vakken waren echter mijn favoriete vakken, dus deed ik samen met een klasgenote in alles examen. Voor een examen zakken was er niet bij. Alle leerstof werd vooraf tot in den treure geoefend.
Toen ons leerjaar de school verliet in 1968, trad de Mammoetwet in werking, werd de Mulo omgedoopt tot Mavo en kwamen er tevens jongens op school. We konden dat al merken aan de nonnen, want die waren in de voorafgaande maanden al behoorlijk nerveus. Ze waren immers helemaal geen jongens gewend!
tekst en foto: Annemarie Haak
op de foto: Op de foto de vierde klassen (A en B) op de trappen van het retraitehuis.
Linksvoor zit Annemarie. Achterste rij derde van links de hoofdzuster zr. Adriana Marie, schuin daarvoor zr. Josephine.