Lees alle columns van Jan Stoop op www.borneinbeeld.nl.
Vond laatst in een 49 jaar oud studieboek (Lodewick/Literatuur met loslatende kaft) dit kattebelletje. Haastig neergekrabbeld bevat het een tweeledige aantekening.
1) Poëzie is in haar oorsprong in ruime zin de aanduiding voor maken, voor scheppen van beelden, literaire kunstwerken. En 2) een voorbeeld van een gedicht waarin de dichter polst wat zijn lezer hem kan bieden waar hij om vraagt. Zie bladzijde 447/448.
Leo Vroman schreef het. Voor wie dit leest:
Gedrukte letters laat ik U hier kijken,
maar met mijn warme mond kan ik niet spreken,
mijn hete hand uit dit papier niet steken;
wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken.
O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen.
Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid;
verzacht het vreemde door de druk verstenen
van het geschreven woord, of spreek het uit.
Ik zou wel onder deze bladzij willen zijn
en door de letters heen van dit gedicht
kijken in Uw lezende gezicht
en hunkeren naar het smelten van Uw pijn.
Doe deze woorden niet vergeefs ontwaken,
zij kunnen zich hun naaktheid niet vergeven;
Lees dit dan als een lang verwachte brief…..
Wat zal ik nog schrijven? Dit! Vandaag weer een dag dat de dag mij zag, dat ik met moed, met hoop, op weg, in het licht en in stilte schrijf voor in een lang geleden aanvankelijk achteloos opengeslagen boek. Over dingen en mensen die voorbijgaan.
Jan Stoop, 2 augustus 2022
Kijk hier voor meer verhalen uit Borne
Meer over cultuur uit Borne
Volg het nieuws uit Borne