De Stem van Borne – Denise’s zoete creaties

Wie weet zie je me ooit taarten rondbrengen in mijn eigen caddy.

Mijn naam is Denise van Druten. Ik kom uit Hengelo, maar ben voor de liefde naar Borne getrokken. Mijn vriend Joost, met wie ik 7 jaar samen ben, heeft twee kinderen die in Borne wonen.

Hij wilde daarom niet uit Borne weg, en ondanks dat ik mezelf niet op voorhand zozeer in een dorp in Twente had gezien, heeft de liefde het gewonnen. Ik zag mezelf eerder in een stad als Utrecht. Ik wilde heel graag naar de toneelschool. Ik had al de middelbare toneelschool in Almelo gedaan en ik wilde heel graag naar de Hogere Toneelschool. Ik kwam echter met de audities niet door de eerste ronde. Er doen zoveel mensen auditie en er waren maar een paar plekken. Ik had in mijn hoofd dat me dit zou lukken, maar toen ik werd afgewezen, deed dat wel wat met me. Maar ik bedacht me ook: als ik nu al niet met deze teleurstelling kan omgaan, is dit wereldje misschien ook niet iets voor mij.

Geen plan B.

Ik had geen plan B. Ik ben gewoon gaan werken. Mijn vader heeft een horecazaak, daar werkte ik al tussendoor. Ik had een baantje hier, baantje daar, lekker uitgaan in het weekend. Ik dacht helemaal niet na over kinderen. Maar toen het serieuzer werd met Joost, dacht ik wel na. Ik kon niet meer van donderdag tot zondag in de kroeg hangen en zou volwassen dingen moeten doen als fruit in huis halen en op gezette tijden slapen.
En toen dacht ik: nu wil ik dan toch ook weer naar school. Ik begon op de middelbare hotelschool. Ook bleek ik kinderen toch wel heel leuk te vinden en ook dacht ik na over hoe het zou zijn om zelf een kindje te krijgen, maar mijn vriend wou liever niet op zijn veertigste nog luiers verschonen. Dus als we het dan toch willen, dan graag in de nabije toekomst en besloten we ervoor te gaan. Ik had bedacht dat dit mooi na het afronden van mijn opleiding paste; ik was net klaar met mijn eerste jaar en ik kon ‘m in twee jaar doen, dus als het een beetje meezat, zou ik na mijn opleiding zwanger zijn. Het liep anders; ik werd meteen zwanger en haalde als moeder mijn diploma. Onze dochter is inmiddels vier jaar oud.

Ik ben door blijven studeren; ik doe nu deeltijd Hogere Hotelschool en heb niet zo lang geleden mijn propedeuse gehaald.

Ik weet heel goed waar ik wel en waar ik niet goed in ben. Zo is organiseren niet persé een talent, maar door de keuken goed te structureren, door bijvoorbeeld mezelf toe te staan maar in enkel 1 hoekje rommel te maken, lukt het heel goed om efficiënt te werken.

Voor een stage moest ik werken in een hotel. Daar ben ik toen blijven werken; ik vond het er superleuk. Ik kon er echter niet doorgroeien en ik koos ervoor weg te gaan om voor een ander bedrijf te gaan werken. Deze baan was jammer genoeg niet wat ik ervan verwachtte. De baan paste niet bij mij. Ik was een dynamische functie met veel afwisseling gewend en ik kwam er dan ook achter dat vier dagen achter een bureau zitten niets voor mij is. Ik werd er diep ongelukkig van. Het maakte me zelfs ziek. Wat ik hiervan geleerd heb, is dat ik nooit iets wil doen dat mij ongelukkig maakt.
De bedrijfsarts stelde dat ik wat met mijn handen moest gaan doen. Dus toen ben ik gaan bakken.

Burn-outbakken.

Vanaf juli heb ik mij helemaal op het bakken van taarten toegelegd en kunnen mensen feestelijke taarten bij me bestellen. (Noot van de schrijfster: op Denises site staan echt schitterende creaties) Ik probeer me te onderscheiden van andere taartenbakkers-met-themataarten door er een eigen draai eraan te geven. Niet een dikke laag mierzoet fondant, maar wel de kleurtjes en een leuke topper met een absoluut instagrammable effect. Het moet het wauw-effect hebben, want het is best een bedrag. Niet alleen met hoe het er uit ziet, maar iedere hap moet ook aansluiten op het wauw van toen je de taart zag.

Sprinkle-verslaving

Nu in deze tijd feestvieren op een laag pitje is gezet, heb ik sweetboxen bedacht om in ieder geval smakelijk thuis te zitten. Een doosje vol lekkernijen voor jezelf en je gezin om het weekend door te komen. Ik bak dan per thema. Zo is er een mooi herfstthema in sfeervolle herfsttinten en is er straks natuurlijk de sinterklaastijd. Ik hoop dat mensen me massaal gaan bestoken met bestellingen. Het bakken van cupcakes vind ik sowieso het allerleukst; kleine taartjes in verschillende smaken en voorzien van de nodige sprinkles voor een klein feestje op je bordje.

Ik probeer mezelf op de kaart te zetten door veel met social media te doen, ik heb zelf een website gebouwd en waar ik eerst voor mijn netwerk bakten weten meer mensen mij te vinden. Ik vind het nog wel lastig om mezelf in de markt te zetten, want ik bak vanuit huis, vanuit mijn eigen keuken. Nog wel. Ik ben nog lang niet klaar. Op de vraag waar ik over tien jaar sta, kan ik antwoorden dat ik dan in ieder geval al een paar jaar klaar ben met mijn opleiding en ik wellicht hotelmanager ben geworden. Mijn droom is om niet meer vanuit huis te hoeven bakken, een patissier in dienst te nemen en wie weet zie je me ooit taarten rondbrengen in mijn eigen caddy met mijn naam erop!

Volg Death by Cakes op social media en de website:
Death by Cakes op Instagram
Death by Cakes op facebook
Death by Cakes website

Tekst en foto: Irene Pigge
kijk ook op www.stemvanborne.nl