Lees alle columns van Jan Stoop op www.borneinbeeld.nl.
TOT SLOT
Even kwam de zon door.
(ZON: het lichtende en verwarmende hemellichaam dat onze aarde en de overige planeten licht en warmte geeft en voor ons meer dan één schijnbare beweging heeft; als sterrenkundig teken aangeduid door het rijzen, dalen, opgaan, ondergaan van de zon; de zon schijnt, is niet door wolken bedekt – van Dale Groot woorden boek der Nederlandse taal twaalfde druk in de nieuwe spelling.)
(De zon is een der miljoenen sterren van het melkwegstelsel en neemt aan de rotatie hiervan deel. Daar staat de zon op grote afstand, 30.000 lichtjaren van het middelpunt – Winkler Prins deel 18, zesde druk Elsevier.)
Ik probeer een column, een cursiefje te schrijven dat het jaar 2024 afsluit.
Een grote ochtendkrant zet op de voorpagina dat in huis, in discussies, op de werkvloer, in de buurt en aan de grenzen Nederland 2024 groot verlangen naar veiligheid uitspreekt en dat er een groeiende behoefte is zich af te wenden van een grimmiger wereld.
Er moet tijd zijn voor poëzie, schrijft een columniste van de krant. Geen verdriet zo groot, geen gevoel zo hevig – een gedicht verzacht. Poëzie moet een alledaags bezit zijn.
Er bestaat een boek dat ‘De geur van ieder seizoen’ heet. De omslag meldt dat daarin de beste Nederlandse poëzie van de vier jaargetijden bijeen is gebracht. De lente laat de natuur voorzichtig ontluiken. In de zomer wordt het leven vertraagd. Hangen we op terrasjes. In de herfst komt het verval. Het wordt kouder en stukje bij beetje wordt de wereld kaler. Als de herfst zijn inleidend werk heeft gedaan wordt alles duidelijk winter.
Ik kies ‘Dwars door november’ van Henk C. Achterberg, dat zo begint:
Dwars door november
komt de winter aangestormd
en stort zich in december
tegen het nieuwejaar,
om in januari tegenover
kale afkeurende bomen
stil te blijven staan.
Tot volgend jaar beste lezer. Als wit weer groen wordt, als bloemen hun knoppen openen als uitgesteld ontluiken in regen en wind. En ik een column schrijf en u als lezer zegt dat u wel mee wilt zingen over een gevierd bestaan op een dorpsplein dat niet stil wil zijn en omdat het dan over meer gaat dan valse beloften.
Jan Stoop, 24-12-2024
Kijk hier voor meer Verhalen uit Borne
Meer over cultuur uit Borne
Volg het nieuws uit Borne