Lees alle columns van Jan Stoop op www.borneinbeeld.nl.
Gisteren, omdat vandaag er nog niet was, schreef ik in losgewrikte gedachten een door mij beoogde straat. Een zijstraat. Met in de eerste hoek het eerste deel van een plompe, zwaarlijvige kerk. Met iets verderop los daarvan een pastorie. Op het einde van de zijstraat staat een fontein, zo te zien in gang gebracht door een paar kinderen. Daar weer voor staat terzijde één boom. Niet zo een waarvan de Franse romanschrijfster Francoise Sagan zou zeggen dat een boom een hard voorwerp is dat tientallen jaren bewegingloos op zijn plaats blijft staan en dan op zekere dag plat voor een auto springt. De boom heeft veel weg van een groen doorlatend verkeerslicht. Terug naar een bijna vol terras. Terug langs een lange rij gedisciplineerd wachtenden voor een schepje ijs.
Ik herinner me een gedicht dat ik op school moest voordragen. Ver terug. Ver voor gisteren en vandaag. Het gedicht is van Paul Rodenko en heet Bommen. Het is een momentopname van de angstige stilte die voorafgaat aan het verschrikkelijke geweld van een bombardement.
De stad is stil./De straten/hebben zich verbreed./Kangeroes kijken door de venstergaten./Een vrouw passeert./De echo raapt gehaast/haar stappen op.
De stad is stil./Een kat rolt stijf van het kozijn./Het licht is als een blok verplaatst./Geruisloos vallen drie vier bommen op het plein/en drie vier huizen hijsen traag/hun rode vlag.
Van de leraar moet ik uitleggen welke woorden de stilte in de stad weergeven en welke woorden de angst beklemtonen. En hij vraagt mij het gedicht nu nog eens voor te dragen……
De zon brandt in mijn gezicht. Het bier verschraalt bijna. Bijna geruisloos showt iemand langzaam zijn pas verworven kapitale sportwagen. Of ging het om de vrouw die naast hem zit? Bewonderende blikken rapen zacht ronkend geluid op en twee trotse gezichten. De straat is geen straat meer. Ook geen zijstraat. Zonlicht heeft er een overgoten vredig tafereel van gemaakt. Dicht bij huis. Griekenland is sinds jaar en dag mijn favoriete vakantieland. Sla ik deze keer over. Is door ‘omstandigheden’ gesloten. Stil.
Noot: Op 31/1/2012 nam ik afscheid als leraar Nederlands/Communicatieve Vaardigheden van de afdeling onderwijsassistenten van het ROC in Almelo.
Jan Stoop, 21-9-2021
Kijk hier voor meer Verhalen uit Borne