Cursiefje: SOMS

Lees alle columns van Jan Stoop op www.borneinbeeld.nl.

Soms is er een onstuitbare dwang om weer op te schrijven wat ik eerder schreef, overschrijven. Soms maak ik van de lente de herfst, van de zomer de winter of omgekeerd. Het levert deze keer de volgende column op.

Ik vind bij het herordenen en opruimen van een kast in een map met als titel souvenirs de volgende tekst: het twintig zinnen tellende dictee dat ik bijna vijf jaar geleden op verzoek van de bibliotheek mocht schrijven:

De herfst nadert op kousenvoeten, gerimpeld door de nazomer.
Septembergroen is klaar.
Groenfris allitereert naar grauwgrijs bruinrood.
Overspelige wind waait met gure en droeve wolken.
Zwaait soms al zwart en zwaar, als in een anekdotisch meanderend plot.

Min of meer verscholen, wel idyllisch achter bosschages, en iconisch verstopt tussen sierlijk gekuifde bomen staat in het oudste deel van Borne een Mariakapelletje.
Ook nog eens laag bij de grond omgeven door eeuwenoude graven.
Als een poortwachter bewaakt Maria in haar in romaanse stijl opgetrokken kapelletje drie negentiende-eeuwse zerken, waaronder een pastoor, een kapelaan en een geneesheer rusten.
Ze liggen aan de voet van een kolossale boom, waaraan sommigen geneeskracht toeschrijven.

Afgezwakte bundels zonlicht vallen er arcadisch langs.
Er branden altijd kaarsen.
Devoot kijkt ze neer op tientallen bloemen.
Onthoofd en onthand werd ze gevonden in een tijdens de Tweede Wereldoorlog gebombardeerd Duits kerkje.

Ze werd uit een apocalyptisch decor weggehaald.
Ze is getekend, gehavend, zo ontdaan van kleur dat haar littekens opvallend zichtbaar zijn.
Ze is meer dan een kleinood.
Ze straalt familiariteit uit.
Op een plek ver van de stressvolle weidse wijdte.
Bordjes wijzen de weg.
Daar word je stil van, een beetje heilig, ingetogen.

Jan Stoop, 1-5-2022

Kijk hier voor meer verhalen uit Borne

Meer over cultuur uit Borne

Volg het nieuws uit Borne