Cursiefje: Ruimte

Lees alle columns van Jan Stoop op www.borneinbeeld.nl.

R U I M T E

Het jaar 2024 is luidruchtig uiteen gespat. Het nieuwe jaar 2025 nog luidruchtiger aangekondigd. In januari staat de winter stil tegenover kale afkeurende bomen. Daarna wordt wit weer groen. Bloemen openen knoppen als uitgesteld ontluiken in regen en wind.

Ik lees in De Volkskrant een recensie over een roman, ‘In orbit’. “Een uitdagende beschouwing over de kwetsbaarheid van de aarde – en van de mens.”

Het boek speelt zich vrijwel geheel af in een ruimteschip. Eén etmaal lang. In die 24 uur draait het zestien maal rond de aarde. De bemanning, twee Russische kosmonauten en astronauten uit VS, UK, Japan en Italië, maakt zestien zonsopgangen en zonsondergangen mee.
Veel meer dan personages van vlees en bloed zijn de zes bemanningsleden bronnen van bespiegelingen over de aarde, de mensen, de kosmos. De bemanning heeft de opdracht gekregen een ‘supertyfoon’ richting de Filipijnen te volgen, informatie te verzamelen en foto’s te maken. De Italiaan Pietro heeft een persoonlijke band met de Filipijnen.

Na de noodzakelijke trainingen van twee uur, wijden de zes zich aan uiteenlopende onderzoeken. Ze wijden zich aan bespiegelingen over de schoonheid van de aarde, de kwetsbaarheid van zowel de planeet als henzelf in hun nietige ruimtestation waar slechts tien centimeter titanium hen scheidt van de dood.
Ze filosoferen over de zichtbare en onzichtbare sporen van menselijk ingrijpen op aarde. Ze filosoferen over hun eigen onbeduidendheid.
Hoewel ze al vele duizenden malen om de aarde hebben gedraaid (ze blijven gemiddeld negen maanden aan boord) blijven de bemanningsleden onder de indruk van de schoonheid van de planeet.

Tegelijkertijd zijn zij, meer dan wie ook, in de gelegenheid te zien wat de mens heeft aangericht. Bijvoorbeeld in het Amazonegebied, “verschroeid en ruw geschaafd door brand”.

‘In orbit’ is een liefdesbrief aan onze planeet, zoals de Booker-jury schreef in haar juryrapport. Misschien is het bovenal een uitdagend, fascinerend, soms ontluisterend maar bij vlagen ook bemoedigend boek over de mens.

Lezer alstublieft. Ik wilde dit graag met u delen.

Jan Stoop, 20-01-2025

Kijk hier voor meer Verhalen uit Borne

Meer over cultuur uit Borne

Volg het nieuws uit Borne