Lees alle columns van Jan Stoop op www.borneinbeeld.nl.
HAKUNA MATATA
Op gezette tijden, en in deze tijd van het jaar vaker op ongezette tijden, roep ik zomaar ‘hakuna matata’, een term uit het Swahili. Dat zoiets betekent als ‘geen zorgen’ dan wel ‘wind je niet op’. Letterlijk vertaald: er is/zijn geen – hakuna problemen/moeilijkheden – matata.
Heeft het te maken met mijn gezondheid? Met een uitroepteken erachter klinkt het als een uitbarsting. Of is het zoiets als, of heeft het te maken met de geur van de seizoenen? De herfst heeft zijn inleidende werk gedaan: de winter komt eraan. Bevroren afbeeldingen op de ramen voeden het verlangen buiten te zijn, of juist binnen te blijven. De laatste bladeren vallen af.
Dwars door november
komt de winter aangestormd
en stort zich in december
tegen het nieuwe jaar,
om in januari tegenover
kale afkeurende bomen
stil te blijven staan.
Zo dichtte Henk C. Achterberg in ‘De aanblik van de winter’, dat deel uitmaakt van de bundel ‘De geur van ieder seizoen’ (www.uitgeverij521.nl).
We beleefden de natste herfst, meldde de regionale krant tussendoor. Er liggen dingen en gedachten op mijn werktafel. Je kunt december een adempauze noemen. In de dichterlijke woorden van Dirk Kroon:
Voordat het jaar uiteenspat
in vuurwerk en champagne
overdenkt men nagenietend
hoe het leven voortgang vindt,
de mooiste herinnering het heden.
Ik tuur in mijn tuin tussen kale bomen voorbij een zwarte vijver die op een netwerk nog wat bladeren draagt. Schrijvers, Hugo Claus en Adriaan Morriën dichten dat december rare bekken trekt, wrang en in de war met de tijd; dat het sneeuwt, niet jachtig, eerder tastend, alsof het wit naar zwarte plekken zoekt. Maar heel het landschap ligt al volgeboekt.
De herfst heeft zijn inleidend werk gedaan. De winter komt eraan. Ik roep. Niet zomaar. Uit mezelf: hakuna matata. Loesje noemt de komende jaarwisseling een nationaal kussengevecht. Als alternatief vuurwerk.
Kijk hier voor meer Verhalen uit Borne
Meer over cultuur uit Borne
Volg het nieuws uit Borne