Lees alle columns van Jan Stoop op www.borneinbeeld.nl.
De deur van die ene kast boven staat (hangt?) altijd 5 cm open. Drie jaargangen, 1996 tot en met 1998, van de Bornse Courant passen er als evenzovele samenpakkende boeken niet in. De jaargangen 1990 t/m 1995 drukken er tegen aan. Vanaf 1999 liggen er BC’s als gelabelde stapeltjes op en bij elkaar. Tot en met 2019. Daarna is het over en uit.
Ik schreef vanaf maart 1977 over de plaatselijke politiek. Om er achter te komen wat er in het gemeentehuis gebeurde. Toegespitst op de raadsvergaderingen. In de loop der jaren lardeerde ik dat met cursiefjes, stukjes op naam, over dingen en mensen die voorbijgaan.
Het begon zo. In de eind 19de eeuw gebouwde Spanjaardvilla Elisabeth die sinds begin april 1930 dienst deed als gemeentehuis. De gemeente verkeert in een hachelijke financiële situatie. Gedeputeerde Staten van Overijssel zeggen dat bepaalde uitgaven niet passen in zo’n arme gemeente. Kredieten van 1976 worden overgeheveld naar 1977. Ik noemde ‘mijn’ eerste verhaal het verhaal van oude en nieuwe kredieten. Slechts uitgaven die ‘onontkoombaar’ en ‘onuitstelbaar’ zijn kunnen eventueel gerealiseerd worden. Vooraf moeten dan reële dekkingsmiddelen worden aangewezen. Kortom, vooral sterkere argumenten zijn nodig om het provinciaal bestuur alsnog te bewegen deze uitgaven goed te keuren. Er klonken geluiden als een pas op de plaats nemen. Ach, en jawel de vroede dames en heren kwamen er wel uit.
Als een soort leidraad wist ik in mijn boekenkast beneden het boek ‘Termieten & Muskieten’ – Vernieuwing en vernieling in de Nederlandse politiek van Henry Faas. Het schetst het politieke ‘wheelen en dealen’ in de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw. Termieten zijn sociale insecten die in grote groepen leven sociaal levend en geïntegreerd samenwerkend. Muskieten zijn steekmuggen. Bijtmuggen.
Werd, was ik een bijtmug? Schreef ik over vernieuwen en vernielen in de Bornse politiek? Was ik een volger? Waar de baas van de krant om vroeg, ter wille van de politieke duidelijkheid? Baas en uitgever van de Bornse Courant, meneer Van Loon, wilde weten wat daar gebeurde in het gemeentehuis. Weten in de vorm van verhalen en verhaaltjes. Wel, dát heeft hij geweten. Meer niet. Was ik een muskiet? Stekend en bijtend grillige en keiharde heuvels bestormend? Nee, ik schreef. Haalde mijn poten niet open. Politiek, ook plaatselijke, is wheelen en dealen. Ik schetste het. Het staat en ligt nu achter de deur die altijd open staat. Ik verstond en begreep het.
Jan Stoop, 17-8-2021
Kijk hier voor meer Verhalen uit Borne