Lees alle columns van Jan Stoop op www.borneinbeeld.nl.
Achter de beek die een stuk verderop haar stroom mag versnellen, weet ik de doorgaande rondweg. Motorrijders geven er graag enkele honderden meters extra luidruchtig gas. Ze wachten erop tot ik toeschouwer ben. Maar ze zien me niet staan. Ze scheuren voorbij. Scheuren wordt het iteratief razen. Razen opzij van gelaagd weelderig opschietend groen. Ze weten niets. Willen niets weten van dichters die zomers nota bene van alles open en dicht dichten. De handen uit de mouwen steken. Taal laten tuimelen. Van alles te kijk leggen. Oogsten. De dagen heel maken. De zomer aan bod laten komen. Met mij als toeschouwer. Waar die motorrijders geen weet van hebben, weet ik wel. Stilte versta ik, begrijp ik ook.
Ter hoogte van een bordje ‘passeerhaven’ ligt opzij van de rondweg het plaatselijke kerkhof. Stil. Volgens het gezaghebbende woordenboek van Dale is de grondbetekenis van stil ‘onbeweeglijk, vaststaand’. Qua betekenis niet bewegend, langzaam, geen of weinig geluid voortbrengend, niet roerig, druk of luidruchtig en verborgen. Het woordenboek haalt de dichter (JC) Bloem aan: “hoe zeer veel stiller dood dan slapen is”.
Er wacht een fenomenaal nachtelijke hemel. Het zal sterren regenen. Overal en voor iedereen. Niet alleen bij de beek, over de rondweg, in de vijver met het vogelgezin Fuut, op het donkere kerkhof. Lichtsporen zijn het. Stof- en gruisdeeltjes uit het heelal die met hoge snelheid de dampkring van de aarde binnendringen. Gloeiende zwermen zichtbare vallende sterren. Ik noteer dit, stil bij de plek waar de beek versnelt. Ik snuif intens de geur van de zomer. (Zal de volgende keer over de herfst schrijven. De dichter HH ter Balkt roept: Hoera! De herfst komt.)
Overigens ook aangekondigd door het Bornse college van B en W. Het haalde zelfs de regionale krant. Wel eens donkere wolken zien vertrekken? Nee!? Ja!!, zeggen burgemeester en wethouders. Sterker nog: ze zijn al vertrokken. “Er kan weer meer in Borne.” De wethouder zegt het, de burgemeester beaamt het.
Ik schrijf het op. Als een iteratief. In mijn vertaling: Dag na dag zal nog steeds de ochtend aanbreken en de avond vallen.
Weken later schrijft de regionale krant dat het leek alsof er een bom ontplofte in het gemeentehuis. Verre van niet roerig, druk, luidruchtig. De coalitie contra de niet-coalitie. Over donkere wolken? Over beloften? Over medemenselijkheid?
Jan Stoop, 19-10-2021
Kijk hier voor meer Verhalen uit Borne